Hajdemo, muzo

Hajdemo, Muzo, iz ovoga kruga,
Iz lude vreve i huke i praske;
Željan sam lica bez laži i maske,
Željan sam pola, dubrava i luga.

Pogledaj, tamo, te kolibe gole,
Trošne i tamne kao magle zimne,
U njima žive duše gostoprimne —
Srca što griju, što trepte i vole...

Njihov je govor mome srcu lijek
I s njima tako proveo bih vijek,
Pa hrana bila samo crna kora.

Hajdemo, Muzo, iz te lude praske,
Željan sam lica bez laži i maske,
Željan sam tople riječi i zbora.